Δικαστική απόφαση, ακολουθώντας ως γνώμονα τη συνταγματική κατοχυρωμένη ισότητα των φύλων και κοινοτικές οδηγίες, αναγνώρισε το δικαίωμα άνδρα δημοσίου υπαλλήλου να εισπράξει ως αποζημίωση ποσό 10.332 ευρώ συν τους νόμιμους τόκους μίας 5ετίας επειδή η υπηρεσία του αρνήθηκε να του χορηγήσει την άδεια ανατροφής 9 μηνών που ζητούσε.
Το δικαστήριο δέχθηκε ότι η κοινοτική οδηγία κατοχυρώνει το δικαίωμα των ανδρών εργαζομένων στο Δημόσιο ή ιδιωτικό τομέα να κάνουν χρήση της άδειας ανατροφής υπο διάφορες προϋποθέσεις που προσδιορίζονται νομοθετικά.
Δεν μπορεί, όμως, η άδεια αυτή να χορηγείται άνευ αποδοχών, γιατί στην περίπτωση αυτή θεμελιώνονται παράνομη παράλειψη και δικαίωμα αποζημίωσης.
Ακόμα, ο άνδρας μπορεί να διεκδικήσει επιπλέον αποζημίωση εφόσον αποδείξει ότι με την άρνηση χορήγησης άδειας ανατροφής υπέστη και άλλου είδους ζημία, όπως π.χ. πρόσθετες δαπάνες για τη φροντίδα του παιδιού του.
Στη συγκεκριμένη υπόθεση, όπως επισημαίνεται σε δημοσίευμα του "Έθνους", εργαζόμενος σε νοσοκομείο (Νομικό Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου), με την ιδιότητα του τεχνικού, ζήτησε προ 5ετίας να πάρει γονική άδεια μετ' αποδοχών για ανατροφή του παιδιού του.
Το νοσοκομείο απέφυγε να απαντήσει και μετά την εκ νέου υποβολή αιτήματος του χορήγησε άδεια, αλλά άνευ αποδοχών.
Λίγο αργότερα με τη γέννηση και του δεύτερου παιδιού του επαναλήφθηκε ανάλογο σκηνικό και η υπηρεσία αρνήθηκε τελικά την άδεια.
Εκείνος υπέβαλε αγωγή διεκδικώντας αποζημίωση για παράνομη παράλειψη οργάνων του Δημοσίου αλλά και για ηθική βλάβη που του προκάλεσαν.
Την αγωγή έκανε δεκτή ως προς ένα σκέλος το Διοικητικό Πρωτοδικείο Πειραιά, επιδικάζοντας (4768/10) ως αποζημίωση το ποσό που θα εισέπραττε κανονικά επί 9 μήνες (σαν να είχε πάρει άδεια μετ' αποδοχών), προσαυξημένο με τους νόμιμους τόκους.
Ωστόσο, απέρριψε το αίτημα αποζημίωσης για το αίτημα άδειας για το δεύτερο παιδί, καθώς συνέχισε να εργάζεται και να εισπράττει τον μισθό του, ενώ δεν απέδειξε ότι υπέστη ζημία επειδή αναγκάστηκε να προσλάβει άλλον για να προσέχει το παιδί του.
